मृत्युलाई जितेका यात्री रमेश विश्वास कुमार भन्छन्:

।म विमानबाट हाम फालेको होइन, तर सिटसहितै विमानबाट बाहिर निस्किएको थिएँ। उडानको करिब ३० सेकेन्ड नबित्दै एक जोरको विस्फोटजस्तो आवाज आयो, अनि त्यसपछि विमान दुर्घटनामा पर्यो। त्यो क्षण एकदमै छिटो घट्यो—मानौं समय रोकिएजस्तो लाग्यो।

जब म बेहोस अवस्थाबाट बिस्तारै होशमा आएँ, मेरो वरिपरि लाशहरू थिए। डरले मेरो शरीर थरथर काँपिरहेको थियो। केही सोच्न सकिनँ, म केवल उठेँ र दौडन थालेँ। चारैतिर विमानका टुक्राहरू छरिएका थिए, धुँवा थियो, आगोको गन्ध थियो। मलाई थाहा थिएन म कहाँ जाँदैछु, तर बाँच्ने प्रयासमा थिएँ।

त्यहीबीच कसैले मलाई समात्यो, सम्भवतः उद्दारकर्मी हो, र मलाई एम्बुलेन्समा हालेर अस्पताल पुर्‍यायो। म बाँचेँ—तर त्यो क्षणले मेरो जीवन सधैँका लागि बदलिदियो।